Leesdagboek

Het is mij, bij het behouden van een leesdagboek, opgevallen hoeveel ik eigenlijk lees per dag zonder dat het een gewoon boek is. Op weg naar school zijn er overal, maar dan vooral in de metro, affiches en flyers te vinden, die iedereen heel onbewust leest. Tijdschriften lees ik één of twee keer per week. Ik vind het gewoon heel leuk om over Hollywood te lezen in de roddelbladen. Bijna elke dag heb ik de krant gelezen, of het nu ’s morgens of ’s avonds was. Op mijn iPhone lees ik heel onbewust ook erg veel. Je kunt het natuurlijk geen hoogstaand leesmateriaal noemen, maar de berichten die men op facebook en twitter zet, lees ik dagelijks. De goodreads applicatie heb ik ook bijna dagelijks geraadpleegd. Op deze applicatie kan je boeken een score geven en er je mening over geven. Ook heb ik elke dag Blackboard geraadpleegd om na te gaan of ik huiswerk had en wat ik voor de lessen moest meenemen. Op het moment dat ik mijn leesdagboek bijhield was ik bijna klaar met het boek De jongen in de gestreepte pyjama van John Boyne. Toen het boek uit was, ben ik meteen begonnen in Een weeffout in onze sterren van John Green. Dat was bij nader inzien niet het beste idee. Omdat ik nog zo met De jongen in de gestreepte pyjama in mijn hoofd zat, was het moeilijk om mij te concentreren op het andere boek, terwijl ik weet dat het een erg interessant boek is. In de toekomst kan ik beter een paar dagen relativeren voor ik mij weer ergens anders op stort.