POEP - Manon Uphoff - Kortverhaal (vragen Tanja Janssen)
Opkomende vragen Laura:
- Welke symbolische betekenis schuilt er achter de poep van de honden.
- Welke gedachten hadden de man en de vrouw tijdens het eten van de poep?
- Waarom stelt de vrouw deze waanzinnige weddenschap voor?
- Komen de vrouw en de man op het antwoord van hun eigen vraag?
- Wat is het verleden van de vrouw?
- Waarom zet de auteur twee tegenpolen in samenspel? (arm vs. rijk)
Opkomende vragen Chloë:
- Hoe miserabel moet je je voelen als je zonder al te veel nadenken ingaat op zo'n weddenschap?
- Hoe komt de vrouw er zelfs op om deze weddenschap voor te stellen?
- Beseffen de honden waar de arme man en de vrouw, hun baasje, mee bezig zijn?
- Is het kort, schril blafje van de honden een soort wanhoopskreet? (Waarom eten jullie in godsnaam onze drollen?)
- Welke smaak heeft zo'n drol?
- Zijn de honden trots op een baasje? ('De twee grote goedverzorgde doggen renden
terug naar hun bazin en besnuffelden haar met tederheid.') - Wat wil de auteur bereiken met het laten eten van hondenpoep door langs de ene kant een arme man en langs de andere kant een rijke vrouw?
- Waarom stelt de vrouw zelf nog voor om de tweede hoop op te eten? Kon ze de weddenschap niet gewoon afblazen en de man een andere 'prijs' voorstellen?
- Zou de man na deze dag nog steeds op het bankje komen zitten?
- Hoe zouden de man en de vrouw reageren wanneer ze elkaar terug zouden tegenkomen?
Hamvragen met antwoorden:
- Waarom eet je in godsnaam hondenpoep?
De man in ontzettend gefascineerd door het huis waar de vrouw in woont. Dit merk je in de volgende passage:
'Zo'n huis dacht de man die maar zo weinig geld te besteden had. In zo'n huis, met zo'n tuin zou ik eigenlijk moeten wonen. Zo'n huis zou ik kunnen geven wat het nodig heeft - waarom is dat huis het mijne niet? Bijna werd hij er treurig en opstandig van, maar hij vermande zich en keek weer naar het water en de bladeren, die goud en geel en rood aan de walkant lagen.'
Verder laat hij zijn verlangen naar het mooie huis ook zien aan de eigenares van het huis.
'"U heeft volledig gelijk!" riep hij. "Hoe gelijk. Wat ik er niet voor over zou hebben om in zo'n huis als het uwe te wonen. Dat kan ik niet in woorden uitdrukken. '
Als hij de weddenschap aangaat heeft hij geen geld nodig om het huis te kunnen kopen. Hij zou het zo kunnen krijgen. Het enige wat hij moet doen is zijn walging en trots opzij kunnen zetten.
- Waarom stelt de vrouw zo'n absurde weddenschap voor?
De vrouw doet de man het voorstel nadat hij zijn bewondering voor haar prachtige huis geuit heeft. De vrouw geraakt gefascineerd door de gedrevenheid van de man. Ze is nieuwsgierig naar de wil om het huis te hebben.
'De dame, die diep weggedoken in haar peperdure bontmantel nadacht over de woorden van de man, kreeg ineens een vreemde glans in haar zilverblauwe gemaquilleerde ogen. Een onbekend, maar niet onprettig tintelen begon in haar tenen en hield op in
haar maag.'
Ze denkt natuurlijk niet dat de man zal instemmen op dit walgelijke voorstel. Wie zou er nu hondendrollen opeten in ruil voor een huis? Niemand toch? Of wel? De man aanvaardt de weddenschap en stapt af op de twee joekels van drollen. De man begint de ene hap na de andere te eten en de vrouw kan haar ogen bijna niet geloven.
'Op het bankje staarde de vrouw in een mengeling van afschuw en stomme verbazing naar de voorovergebogen man die schrokkend en slokkend de stinkende maaltijd nuttigde. De doggen slopen wat verbaasd naderbij.'
De vrouw denkt nog in zichzelf: 'De dingen die mensen proberen.' Ze is dus helemaal niet van plan om haar huis af te geven aan die 'idioot'. Ze kan niet wachten om haar vriendinnen te vertellen wat ze meegemaakt heeft. Ze gelooft het bijna niet, maar stilaan begint de waarheid tot haar door te dringen.
- Waarom stelt de vrouw voor de tweede hoop poep op te eten?
De vrouw ziet hoe de man de eerste hoop al gretig naar binnen heeft gewerkt. Als hij er 1 naar binnen kan werken, zal hij ook zeker de tweede zonder problemen opeten. De vrouw krijgt schrik. Ze had niet eens gedacht dat de man op haar belachelijke voorstel zou ingaan, maar nu is ze één drol verwijderd van het verliezen van haar huis.
Natuurlijk zou ze ook gewoon kunnen weigeren het huis af te staan, maar om de man eerst de twee hopen poep van haar Deense doggen te laten oppeuzelen en dan te zeggen: 'Ik heb me bedacht, toch bedankt, bespaart me de moeite om de drollen op te rapen'. Dat heeft de vrouw niet in zich. In de tekst staat zelfs:
'Geen moment kwam het bij haar op dat ze ook kon weigeren de woning af te staan.'
Ze zou de man ook gewoon gestopt kunnen hebben en een ander voorstel gedaan kunnen hebben. Met zo'n huis zal er toch wel zeker een cheque met een aanzienlijk bedrag af kunnen. Daar heeft ze echter ook niet aan gedacht. Ze kon enkel nog haar prachtige huis voor ogen halen dat binnen enkele ogenblikken niet meer het hare zou zijn.